10–12 वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. रोहन राठोड नावाचा एक आयआयटीयन होता. त्याचं एका मुलीवर प्रचंड प्रेम होतं. पण तो हे त्या मुलीला सांगू शकत नव्हता. मग त्यानं Emptiness नावाचं एक गाणं कंपोज केलं. त्यात आपल्या सगळ्या भावना त्यानं व्यक्त केल्या. हे गाणं प्रचंड गाजलं. त्याची चर्चा झाली. त्या मुलीनंही ते ऐकलं असावं. रोहनची इच्छा पूर्ण झाली. पण पुढच्या 15 दिवसांतच तो हे जग सोडून कायमचा निघून गेला. रोहन राठोड त्याकाळातल्या तरूण पोरापोरींसाठी एक इन्स्पिरेशन बनलं होतं. मेट्रो सिटीसोबतच छोट्या शहरांतील कॉलेजांच्या नाक्यांवर रोहन राठोड हे नाव, त्याची अधुरी प्रेमकहाणी, आणि त्याच्या कहाणीचं हे गाणं गाजत होतं.
तेव्हा आम्हाला नवीनच मिसरूड फुटलं होतं. गावातून शहराच्या मोठ्या कॉलेजात पाय ठेवला होता. आयुष्यात पहिल्यांदा एवढ्या संख्येनं कन्या आजूबाजूला होत्या. पण त्यात आपल्या वाट्याला काही लागायचं नाही याचा भरवसा पण होता. नाक्यावर असंच एका दिवशी एकानं ब्लूटूथनं Emptiness गाणं सरकवलं. सोबत रोहन राठोडची स्टोरी पण सोडली. तेव्हाच म्हटलं, भया जर प्रेम झालंच अन् आयुष्यात पोरगी आलीच तर हेच्यासारखं काहीतरी जबरा करायचं.
Emptiness च्या Thumbnail वर एक पोरगा आहे. भरल्या आभाळाकडे पाहतोय. डोळे बंद आहेत. तार लागलीय. गाणं ऐकताना आम्हाला वाटायचं, हा पोरगा आपणंच हाय. जून-जुलैच्या दिवसात गच्चीवर कानात हेडफोन टाकून आम्ही Emptiness मधल्या प्रत्येक शब्दाचा फिल घ्यायचो. पण नंतर कळलं, सगळं बंडल होतं. रोहन राठोड नावाचा हा इसम कधी अस्तित्वातच नव्हता. Emptiness गाण्याची जादू केली होती ती गजेंद्र वर्मानं. गजेंद्र हा खरा Emptiness चा कंपोजर आणि गायक. पण कुठूनतरी रोहन राठोडच्या लव्हस्टोरीची अफवा उडाली आणि गाणं हिट झालं.
One love आणि Ari Ari या गाण्यांनंतर काहीसं इंग्लिशछाप Emptiness आमच्या प्लेलिस्टमध्ये आलं. गजेंद्रनं ते लैच कडक म्हटलंय. गाण्यातली इंग्लिश लिरीक्स बराच काळ कळत नव्हते. पण आपला संबंध गाण्यातल्या भावाशी होता. ‘तुने मेरे जाना, कभी नहीं जाना, इश्क मेरा, दर्द मेरा…‘ म्हणत गज्याचा आवाज जसा चढतो, तो थेट काळजातच उतरतो.
Emptiness हे उदाहरण झालं. पण गजेंद्रची सगळीच गाणी म्हणजे प्युअर नॉस्टेल्जिआ आहेत. प्रॉपर लव्ह डोस. आजच्या पिढीला अरिजीतची गाणी ऐकून पोरगी सोडून गेल्याचं दुःख वाटतं. त्याकाळी कन्या रास दूरदूरपर्यंत आमच्या कुंडलीत नव्हती तरी Emptiness ऐकून पोरं गुडघ्यात डोकं घालून सॅड व्हायची. नव्यानं तरूण झालेल्यांना सदम्यात पाठवण्याची ताकद गजेंद्रच्या आवाजात आहे.
विरहगीत हा गजेंद्रचा यूएसपी आहे. या थीमवर एकापेक्षा एक कडक गाणी त्यानं केलीयत. त्याची गाणी, शब्द, कंपोझिशन आणि सर्वात महत्वाचं म्हणजे हे सगळं जीवंत करणारा त्याचा आवाज. ही सगळी अफलातून भट्टी जमलीय. त्याच्या गाण्यातले शब्द प्रत्येक दिलतुट्या आशिक रिलेट करेल. त्याची काही गाणी या रड्या मंडळींसाठीच आहेत. पण सोबतच, त्याच्या आवाजातली काही गाणी मूड फ्रेश करतात.
गजेंद्र वर्मावर इंडस्ट्रीनं आणि श्रोत्यांनी अन्याय केला, असं माझं स्पष्ट मत आहे. प्रचंड टॅलेंट असतानाही त्याला अपेक्षित यश किंवा Recognition मिळालं नाही. अवघ्या एकवीसाव्या वर्षी Emptiness सारखं जालीम गाणं देणाऱ्या गजेंद्रचं क्रेडिटही लोकांच्या कल्पनेतला रोहन राठोड घेऊन गेला. आता अलिकडे इंटरनेटमुळे त्याला त्याचं क्रेडिट मिळतंय. त्याची गाणी वाजतायत, चालतायत याचा आनंद आहे. युट्यूबवर त्याच्या गाण्यांच्या व्हिडीओखालच्या कमेंट्स पाहा. सगळ्या तिशीतल्या मंडळींच्या आहेत. 2011–12 ची गाणी शोधून-शोधून आता त्यावर कमेंट्स करतायत. गाणी ऐकून नॉस्टेल्जिक होतायत. याचं कारण आहे, नाईंटिज् किड्सच्या गजेंद्र वर्मा हा पहिल्या प्रेमाचा आणि प्रेमभंगाचा साक्षीदार आहे.
